نحوست ماه صفر  

۲ نکته مهم در مورد ماه صفر و ربیع الاول نه شرع مقدّس فرموده و نه عقل می‌پذیرد که با رسیدن ماه صفر یکدیگر را از نحوست این ایّام بترسانیم! بله اتفاقا آنچه که باعث می‌شود ماه بدی را تجربه کنیم همین فال بد زدن (تطیّر) است. آنچه غربی‌ها از قدرت تفکر خلاق و مثبت اندیشی در رقم زدن تغییراتی در زندگی گفته‌اند، در اصل نگاه توحیدی آن به خطا رفته‌اند، ولی خوب است بدانیم در شرع مقدّس اشاراتی در روایات داریم که فرموده‌اند فال بد و خوب زدن در عالم تکوین تاثیراتی را در خارج از ذهنتان ایجاد می‌کند. 

«تفالوا بالخیر تجدوه» —> به فال نیک بگیرید همه امور را تا آن را بیابید. اما تطیّر؛ امام صادق علیه‌السّلام فرمود: طیره و فال بد زدن را اگر سست بگیری و به آن بی‌اعتنا باشی و چیزی نشماری سست می‌شود، و اگر آن را محکم بگیری محکم. رسول خدا صلی اللّه علیه و آله و سلّم فرمودند: کفاره فال بد زدن، توکل به خداست (تا آخر حدیث) و جهتش روشن است، برای اینکه معنای توکل این است که تاثیر امر را به خدای تعالی ارجاع دهی، و تنها او را مؤثر بدانی، و وقتی چنین کردی دیگر اثری برای فال بد نمی‌ماند تا از آن متضرر شوی. توضیحی در مورد ماه ربیع الاول و ماجرایی که در آن رسول خدا صلی اللّه علیه و آله بشارت داده‌اند به کسی که خبر خروج ماه آذر [ماه رومی‌] را بدهد بهشتی هست:

 ‏ پیامبر اکرم فرمود: مَنْ بَشَّرَنی بِخُرُوجِ آذارَ فَلَهُ الْجَنَّه؛ هر کس مرا به خروج [ماه] آذار بشارت دهد‍‍، به بهشت می‌رود. ملاحظه‌ی سبب صدور حدیث، نشان می‌دهد که حضرت با این جمله می‌خواسته ابوذر را به عنوان فردی بهشتی به مردم معرفی کند؛ زیرا پس از این جمله، ابوذر بود که این خبر را به حضرت داد. شیخ صدوق سبب صدور حدیث را از ابن عباس نقل کرده است: روزی پیامبر در مسجد قبا با اصحاب خود نشسته بود. به آنان فرمود: نخستین فردی که اکنون بر شما وارد می‌شود، از بهشتیان است. برخی افراد چون این سخن را شنیدند، بیرون رفتند تا شتابان باز گردند و به سبب این خبر، از بهشتیان شوند. پیامبر این را فهمید و به آنان که مانده بودند فرمود: اکنون چند نفر بر شما در می‌آیند که هر یک از دیگری سبقت می‌جوید. از میان آنان، هر کس به من بشارت دهد که ماه آذار تمام می‌شود، اهل بهشت است. آن گروه بازگشته وارد شدند. ابوذر نیز با آنان بود. پیامبر به آنان فرمود: ما در کدام ماه رومی هستیم؟ ابوذر گفت: ای پیامبر خدا، آذار تمام شد. پیامبر فرمود: ای ابوذر، این را می دانستم، اما دوست داشتم که امت من بدانند تو بهشتی هستی، و چِسان بهشتی نباشی، در حالی که تو را پس از من، از حرمم (مدینه) می‌رانند، چون به اهل‌بیت من محبت داری. پس تنها زندگی می‌کنی و تنها می‌میری و گروهی سعادت تجهیز و کفن و دفن تو را می‌یابند. آنان همراهان من در بهشت جاودان‌اند؛ بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده شده است. نکته! اولا سخن از ماه آذارِ رومی هست که همیشه مقارن با ما‌ههای قمری نمی‌شود پس در اینصورت این روایت اصلا ربطی به ماه صفر پیدا نمی‌کند. ثانیا همانطور که دیدید سبب صدور این روایت این بود که پیامبر موقعیتی پیدا کنند و جناب ابوذر علیه الرحمة را بهشتی معرفی کنند. 

معانی الأخبار، ص ۲۰۴، ح ۱؛ علل الشرائع، ج ۱، ص ۱۷۵. درسنامه فهم حدیث، ص ۱۱۶. @yaranemhdi