خطبه‌ی امام زین العابدین علیه السلام در کوفه 

– حذيم بن شريك اسدىّ گفت: زين العابدين عليه السّلام بيرون آمد و مردم را اشارت فرمود كه خاموش باشند و او ايستاده سپاس خداى گفت و ستايش او كرد و بر نبىّ صلّى اللَّه عليه و آله درود فرستاد آنگاه گفت: 

اى مردم، هر كس مرا می شناسد و هر كس نمى‏‌شناسد [بگويم‏] من علىّ فرزند حسينم، كه در كنار فرات او را كشتند بى آنكه خونى طلبكار باشند و قصاصى خواهند، من پسر آن كسم كه حرمت او بشكستند و مال او را تاراج كردند و عيال او را به اسيرى گرفتند، منم پسر آنكه او را محاصره كرده و كشتند و اين براى فخر كافى است!!! 

اى مردم، شما را بخدا سوگند آيا در خاطر داريد بسوى پدر من نامه نوشتيد و او را فريب داديد و پيمان و عهد و ميثاق بستيد و باز با او كارزار كرديد و او را بى‏‌ياور گذاشتيد؟! پس هلاك باد شما را چه توشه‏ اى براى خود پيش فرستاديد و زشت باد رأى شما! به كدام چشم به روى پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله نظر مى‏ افكنيد، وقتى با شما گويد عترت مرا كشتيد و حرمت مرا شكستيد پس از امّت من نيستيد!؟

  راوى گفت: صداى مردم به گريه بلند شد و به يك ديگر مى‏ گفتند هلاك شديد و نفهميديد، پس علىّ بن حسين عليهما السّلام فرمود: خدا رحمت كند آنكه نصيحت من بپذيرد و وصيّت مرا محض خدا و رسول صلّى اللَّه عليه و آله و خاندان وى نگاهدارد، زيرا ما را در الگو پذيرى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله شيوه‏ اى است نيكو همه گفتند: اى زاده رسول خدا ما فرمانبرداريم و پيمان تو را نگاه‌داريم دل به جانب تو داريم و هواى تو در خاطر ما است خداى تو را رحمت فرستد فرمان خويش بفرماى كه ما جنگ كنيم با هر كه جنگ كنيم با هر كه جنگ تو خواهد، و آشتى كنيم با هر كس تو با او صلح كنى، و قصاص خون تو را از آنان كه بر تو و ما ستم كردند بخواهيم!. 

علىّ بن حسين عليهما السّلام فرمود: هيهات هيهات! اى بي‌وفايان مكّار، ميان شما شهوات حائل شد، می خواهيد همان اعانت كه پدران مرا كرديد همان گونه مرا هم اعانت كنيد، هرگز چنين نخواهد شد!! سوگند به پروردگار راقصاتى (شتران حاجيان) كه به منى برند آن زخم كه ديروز از كشتن پدرم و أهل بيت وى بر دل من رسيد هنوز بهتر نشده و التيام نيافته است، داغ پيغمبر فراموش نگشته و داغ پدرم و فرزندان پدر و جدّم موى رخسار مرا سپيد كرده است و تلخى آن ميان حلقوم و حنجره من است و اندوه آن در سينه من مانده است و خواهش من اين است نه با ما باشيد و نه بر ما، آنگاه فرمود:

  تعجّبى در شهادت حسين نيست، و پدرش كه بهتر و گرامى‏‌تر از او بود كشته شد، اى أهل كوفه به اين مصيبتى كه به حسين رسيده خوشحال نباشيد هر چند بسيار عظيم است، كشته‏‌اى به شطّ فرات كه جانم فدايش باد، جزاى كسى كه او را به شهادت رساند آتش جهنّم است. الإحتجاج على أهل اللجاج (للطبرسي) ؛ ج‏۲ ؛ ص۳۰۵ الإحتجاج / ترجمه جعفرى ؛ ج‏۲ ؛ ص۱۱۱ @yaranemhdi