خطبه امام مجتبی علیه‌السلام در صبح شهادت امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه صبح شهادت امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه

، امام مجتبی علیه‌السلام برای مردم نامرد کوفه خطبه خواندند و پس از حمد و ثناء و صلوات فرمودند: 

«دیشب مردی از دنیا رفت که گذشتگان در هیچ کاری بر او سبقت نگرفتند و آیندگان نیز با هیچ عملی به او نخواهند رسید؛ همراه رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله جهاد می‌کرد و آن حضرت را با جان خود حفظ می‌نمود؛ رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله او را با پرچم خویش روانه‌ی میدان می‌ساخت؛ پس جبرئیل او را از سمت راست در بر می‌گرفت و میکائیل از سمت چپ و باز نمی‌گشت تا خداوند به دست او فتح نماید؛ او در شبی از دنیا رفت که عیسی بن مریم به آسمان رفت و یوشع بن نون وصیّ موسی درگذشت؛ هیچ درهم و دیناری از خود باقی نگذاشت، مگر هفتصد درهم که از سهم بیت‌المالش باقی مانده بود و می‌خواست با آن برای خانواده‌اش خادمی تهیه کند.» سپس امام_مجتبی علیه‌السلام بسیار گریه کردند و مردم نیز با آن حضرت گریستند؛ سپس فرمودند:

«منم پسر بشارت دهنده؛ منم پسر انذار کننده؛ منم پسر آن کسی که به اذن خدا، مردم را به سوی او فرا می‌خواند؛ منم پسر چراغ فروزان و روشنی‌بخش؛ من از خاندانی هستم که خداوند ناپاکی را از آنان برده و آنها را تطهیر نموده است؛ من از اهل‌بیتی هستم که خداوند محبّت آنان را در کتاب خود واجب گردانیده است؛ خدای تعالی فرموده است: «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‏ وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيها حُسْناً»؛ پس حسنه، دوستی ما اهل‌بیت است.»

  إعلام الوری (شیخ‌طبرسی)، ج۱، ص۴۰۶ کشف الغمة (محدث‌إربلی)، ج۲، ص۱۵۵ @yaranemhdi