امام محمد باقر علیه السلام روایت کرده است که پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله روزی در مجمعی از اصحاب دو بار فرمود: «خداوندا! برادران مرا به من بنمایان. » اصحاب عرض کردند: «یا رسول اللَّه! مگر ما برادران شما نیستیم؟ »
فرمودند: «نه! شما اصحاب من هستید. برادران من مردمی در آخرالزمان هستند که به من ایمان میآورند، با اینکه مرا ندیده اند. خداوند آنها را با نام و نام پدرانشان، پیش از آنکه از صلب پدران و رحم مادرانشان بیرون بیایند، به من شناسانده است.
ثابت ماندن یکی از آنها بر دین خود، از صاف کردن درخت خاردار (قتاد) با دست در شب ظلمانی، دشوارتر است. و یا مانند کسی است که پاره ای از آتش چوب درخت «غضا» را در دست نگهدارد. آنها چراغهای شب تار میباشند؛ پروردگار آنان را از هر فتنه تیره و تاری نجات میدهد. » بصائر الدرجات ،ج۲،ص ۹۳ بحارالانوار، ج۵۲،ح۱۲۴،ح۸ @yaranemhdi