کیست هم رتبه و هم مقام فاطمه سلام الله علیها در محشر، وقتی که مرکب او در قیامت این چنین آراسته است: «از دو پهلوى آن ناقه (شتر)، حريرهاى بهشتى آويزان، مهار آن از مرواريد تازه، پاهايش از زمرّد سبز، دم آن از مشک ناب، ديدگانش از درّ و ياقوت سرخ خواهد بود.»
کیست هم شأن او، هنگامی که در اطرافش چهارده هزار ملک بال گشوده اند و امین خانه ی وحی، جبرئیل مهار ناقه ی او را به دست گرفته است و فریاد می زند که «سرها را پائین بیفکنید و چشم ها را فرو گیرید که دختر محمّدصلوات الله علیه و آله در حال گذر است.»
کیست مدّعی شناخت بانویی که پروردگار بی نیاز عالم، او را مهربانانه چنین خطاب قرار می دهد: «اى حبيبه و فرزند رسول من از من بخواه تا عطا نمايم، شفاعت کن تا من بپذيرم. به عزت و جلال خودم که امروز ظلم و ستم هيچ ستمگرى از نظر من محو نخواهد شد.»
کیست که از عظمت زهرای مرضیه به حیرت نیفتد؛ فاطمه به راستی نشناختنی است؛ اویی که این چنین گذری به سوی بهشت خواهد داشت: «فاطمه در روز حشر در حالى محشور مى شود که لباس زيبايى بر تن دارد، به گونه اى که تعجّب همه ی خلايق برانگيخته مى شود. آنگاه هزار لباس ديگر بر تن مى کند که بر هر کدام آنها به خط سبز نوشته شده: دختر محمّد را با بهترين صورت وارد بهشت کنيد!
آنگاه فاطمه در حالى که هفتاد هزار ملک او را مشايعت مى کنند، مانند نوعروسان وارد بهشت مى شود.»
رضوان خدا، جایی است که به حقیقت بدانجا تعلّق دارد؛ جایی که او از خدا راضی و خداوند از او راضی است؛ این است معنی نام بلند راضیه ی مرضیّه