نامش از خاطره ها فراموش میشود

صقر بن ابی دلف می‌گوید: از حضرت امام محمد تقی علیه السّلام شنیدم که می‌فرمود: «امام بعد از من، نامش علی است؛ امر او امر من و گفته او گفته من است؛ پیروی او پیروی من است؛ امامت بعد از او، در فرزندش حسن است؛ و امر و گفته و پیروی او، امر و گفته و پیروی پدرش است. » 

سپس حضرت ساکت شد. عرض کردم: «یا ابن رسول اللَّه! امام بعد از حسن کیست؟ » حضرت سخت گریست و سپس فرمود: «بعد از حسن، فرزندش قائم به حق و منتظر است. » پرسیدم که چرا او را قائم می‌گویند؟

 فرمود: «زیرا بعد از آنکه نامش از خاطره‌ها فراموش می‌شود و اکثر معتقدین به امامتش از دین خدا برمی گردند، قیام می‌کند. » عرض کردم: «چرا او را منتظر می‌گویند؟ » فرمود: «زیرا او غیبتی دارد که ایامش زیاد و پایان آن طولانی است؛ مخلصان منتظر خروج او و شک کنندگان، منکر خروج او هستند؛ منکران، یاد او را به سخره می‌گیرند و تعیین کنندگان وقت ظهورش زیاد می‌شوند، پس عجله کنندگان در غیبت او نابود می‌شوند و اهل تسلیم در آن، نجات می‌یابند. »