امام صادق علیه السلام فرمود: «زمانی بر مردم خواهد گذشت که امام آنها از نظرشان غایب گردد. خوش به حال آنها که در آن زمان بر عقیده خود نسبت به ما ثابت میمانند. کمترین ثوابی که آنها دارند، این است که خداوند متعال آنها را با این کلام صدا زند:
«بندگان من که ایمان به من آوردید و غیب مرا تصدیق کردید! شما را به ثواب نیکوی خود مژده میدهم! شما بندگان و کنیزان حقیقی من هستید؛ عبادت شما را میپذیرم و از تقصیرات شما میگذرم و شما را میآمرزم و به خاطر شما، بندگانم را از باران سیراب میکنم و بلا را از مردم برطرف میسازم. اگر برای خاطر شما نبود، عذاب خود را بر آنان (که در بی دینی و غفلت و معصیت به سر میبرند) فرو میفرستادم. » جابر گفت: عرض کردم: «یابن رسول اللَّه! بهترین کاری که شخص باایمان در آن زمان میتواند انجام دهد چیست؟ » فرمود: «حفظ زبان خود و ماندن در خانه. »