اینجا مدینه است پنجشنبه ۲۴ صفر سال ۱۱ هجری قمری، ۷ خرداد ۱۱ هجری شمسی ، ۲۳ می سال ۶۳۲ میلادی ┄┄┄┅

 بیماری پیامبر خدا صلی الله علیه و آله شدت یافته است ، آن چنان که حضرت از بیماری شِکوه می‌کنند ؛ رسول خدا بار دیگر به حرکت سپاه اسامه تأکید می‌کنند ، اما لحظاتی بعد می‌بینند که ابوبکر و عمر و طلحه به همراه تعدادی از اصحاب که باید هم اکنون در سپاه باشند ، در خانه ایشان جمع شده اند! رسول خدا با عتاب می‌فرمایند: «چرا همراه با سپاه حرکت نمی‌کنید؟» ابوبکر می‌گوید: من آنجا بودم و برای تجدید دیدار شما آنجا را ترک کردم عمر عذر می‌آورد: دوست نداشتم خبر شما را از دیگران بشنوم پیامبر متأثر می‌شوند و چند بار می‌فرمایند: «سپاه اسامه را حرکت دهید؛سپاه اسامه را حرکت دهید» گویا تنها ابوبکر به همراه چند نفر خانه پیامبر را ترک می‌کنند ؛ و به نظر نمی‌آید مقصد آنان سپاه اسامه در جُرف باشد ؛ و با وجود تأکید پیامبر اکثر آنان که باید به سپاه می‌پیوستند , هم چنان نشسته اند و خود را نگران نشان می‌دهند! با توجه به آن که حال عمومی رسول خدا امروز – پنج شنبه – بدتر از قبل شده است ، آنان میخواهند مطمئن شوند که در نبود پیامبر ، حکومت به دست کسی دیگر – یعنی شخص امیرمؤمنان – نخواهد افتاد ؛ آری ! آنان انتظار وفات رسول خدا را می‌کشند؛ پیامبر خدا که چنین می‌بینند ، سر از بستر بیماری بر می‌دارند و می‌فرمایند:

  «دوات و كَتِفی(۱) بیاورید تا برایتان چیزی بنویسم که با تمسک به آن هیچ گاه پس از من گمراه نشوید.» عده ای برمی‌خیزند تا وسایل نوشتن بیاورند اما عمر مانع آنها می‌شود و می‌گوید: چیزی نیاورید که بیماری بر این مرد غلبه کرده و هذیان می‌گوید , نزد شما قرآن است و کتاب خدا ما را کافی است

 برخی بر سخن رسول خدا تأکید می‌کنند و عده‌ای به طرفداری از عمر می‌پردازند ؛ در منزل پیامبر سروصدا بالا می‌گیرد ؛ طرفداران عمر با فریاد و سر و صدا مانع از اجرای دستور می‌شوند ؛ رسول خدا ناراحت می‌شوند و می‌فرمایند: «از کنار من برخیزید که خانه انبیاء جای قیل و قال نیست.» عده ای می گویند : وسایل نوشتن را نیاوریم ؟ پیامبر خدا می‌فرمایند: 

«بعد از این سخنان چیزی نخواهم نوشت ؛ تنها وصیت میکنم که با اهل بیت من خوشرفتاری کنید.» حاضران که مطمئن می شوند ، پیامبر صلی الله علیه و آله وصیت خویش را نمی‌نویسند ، خانهٔ رسول خدا را ترک می کنند ؛ از این پس همگان در می یابند که حکومت به آسانی به امیرمؤمنان علیه السلام نخواهد رسید!دعباس عموی پیامبر پسرش فضل که همراه با امیرالمومنین و دیگر اهل بیت علیهم السلام همچنان در خانهٔ رسول خدا نشسته اند ، نگران آینده می‌شوند ؛ آنان میدانند که خلیفه واقعی رسول خدا جز امیرمؤمنان نیست ، اما از سوی دیگر تلاش بی وقفه توطئه گران و اهل صحیفه را می‌بینند ، از همین روی عباس از پیامبر می‌پرسد : ای رسول خدا ، اگر امر خلافت به ما می رسد ، ما را بشارت دهيد و اگر در این راه شکست می‌خوریم ، ما را آگاه ساز. پیامبر رو به امیرمؤمنان می‌کنند و آگاهانه می‌فرمایند : 

«شما پس از من مورد ظلم واقع می‌شوید.» در انتهای همین روز ، پس از آنکه خانهٔ پیامبر خلوت می‌شود ، رسول خدا به امیرالمومنین می‌فرمایند که هدف از نگارش آن نامه چیزی جز تأکید بر ثقلین و توصیهٔ خلیفهٔ بر حق الهی – امیر مؤمنان علیه السلام – و گواهی گرفتن از حاضران نبوده است؛ (۲) عبدالله بن عباس – فرزند دیگر عباس عموی پیامبر – که ماجرای فوق را نقل می‌کند ، با بردن اسم پنجشنبه گریان می‌شود و میگوید : «روز پنجشنبه ؟ و چه روزی بود روز پنجشنبه ؟ او ادامه می دهد : مصیبت و همهٔ مصیبت آن بود که مانع نگارش وصیت توسط پیامبر شدند.»(۳) …این ماجرا به حدی روشنگر است که در طول تاریخ ، بسیاری از محدثان و مورخان اهل تسنن که داستان قلم و دوات را نقل کرده اند ، یا نام خلیفه را حذف کرده و داستان را به صیغهٔ مجهول بیان کردند و یا جملهٔ خلیفه را نسبت به پیامبر تغییر داده اند ؛ جالب آنکه عمر بن خطاب – سال ها بعد ، در زمانی که خلافت کاملا تثبیت شده بود – به روشنی ، علت سخن خویش را – به عبدالله بن عباس – می‌گوید : پیامبر در بیماری خویش می‌خواست به نام علی تصریح کند ، اما من به جهت محبت و حفظ اسلام ، از نوشتن آن وصیت ، جلوگیری کردم.» (۴) سپاه اسامه ، هم چنان در یک فرسخی مدینه ، بر جای خویش استوار است! —————— در عربستان آن زمان نوشته‌ها را بر روی استخوان کتف شتر ، پوستهٔ درخت نخل ، سنگ صاف و پوست حیوانات می‌نوشتند : مجمع البحرین ۱۱۰/۵ (*) لقبی برگرفته از خطابه غدیر پیشنهاد سرچ : صحیفه ملعونه کتاب سلیم بن قیس ۶۵۸/۲ صحیح بخاری ۳۱،۶۵،۶۶/۴ و ۱۳۷/۵ شرح نهج ابن ابی الحدید ۲۰/۱۲ @yaranemhdi