وقتی دعبل خزاعی، قصیده معروف خود را در محضر امام رضا علیه‌السلام خواند، به این شعر رسید:

 «خروج امام لا محاله واقع / یقوم علی اسم الله و البرکات»

  ناگزیر امامی (از ما) خروج خواهد کرد و او به نام خدا، همراه با برکات فراوان الهی قیام می کند» در این زمان امام رضا برخاستند و بر روی قدم های مبارک خود ایستادند، دست راست خود را بر سر نهاده و در حالی که سر را مقداری به طرف پائین فرود آورده بودند، دعا کرده و فرمودند: «خداوندا، در فرج و ظهور او شتاب کن و ما را بوسیله او یاری فرما».

  القطره ج1 ص487 ح83 @yaranemhdi