لزوم یاد کردن از غصب خلافت و حکومت از اهل بیت علیهم السلام در اعیاد اسلامی 

احمد بن ابراهیم قُرَشی گوید: بعضی از یاران ما برایم نقل کرد؛ مُعلّی بن خُنَیس [از اصحاب امام صادق علیه السلام] چنین بود که هر گاه روز عید فرا می رسید با حالی ژولیده و غبارآلود و در هیئتی غمزده [همراه نمازگزاران] به صحرا خارج می شد و زمانی که خطیب [نماز عید] بالای منبر می رفت دستش را به سوی آسمان بلند کرده و می گفت: پروردگارا، این جایگاهِ خلفا و برگزیدگانِ تو و محلِ امانت دارانی است که ایشان را مخصوص این مقام گردانیده ای. این [جایگاه] را به زور از ایشان سلب کردند -و تو تقدیر کننده ی امور هستی که تقدیرت مغلوب نگردد و از تدابیر حتمی ات تخلف نشود، هر گونه که بخواهی و هر چه که بخواهی. عِلمت در اراده ات مانند علمت در آفرینش ات است- [غصب این مقام] تا [به] این [جا رسید] که برگزیدگان و خلفایت مورد قهر و غلبه قرار گرفته و در پس پرده نهان گشته اند، حُکمت را تغییر یافته و کتابت را دور افکنده شده و فرائضت را از راستای شریعتت تحریف شده و سنّت های رسولت صلواتت بر او باد! را رها شده می بینند، 

پروردگارا لعنت نما دشمنانِ ایشان را از اولین و آخرین و صبح و شب کنندگان شان و گذشتگان و باقی ماندگان شان، پروردگارا لعنت نما ستم پیشگان زمانِ ما را و پیروان و دنباله رو ها و دسته ها و یاری کنندگان شان را که همانا تو بر هر کاری توانایی.

  بحار الأنوار (ط – بيروت)/ج‏47/ص363 و ج‏87/ص369 رجال الكشي – إختيار معرفة الرجال/ص381 مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل/ج‏6/ص146 

کلام علامه مجلسی (ره) در توضیح این روایت: این روایت دلالت دارد بر مستحب بودن اظهار غم و اندوه در عید فطر و قربان در روزگار تسلط ائمه گمراهی و مغلوبیت ائمه هدایت وقتی بزرگان اصحاب ائمه معصومین علیه السلام چنین رفتار کرده اند به علاوه اینکه اظهار اندوه اقتدایی است به ائمه آنچنان که نقل شده در هر عیدی به خاطر دیدن حقِ خویش در دست دیگران غم و اندوه شان تجدید می شود

. بحار الأنوار – ط دارالاحیاء التراث/ج87/ص370 @yaranemhdi